Bir çocuk masalı!

Bir ulu usta varmış. Ustalığının kudreti sonsuzmuş. Bir gün severek ve isteyerek, meşe odunundan bir bebek yapmış ve adını “Pinokyo” koymuş. Pinokyo iyiymiş, hoşmuş da, içinden bir his ona meşe odunu kalmaması gerektiğini, insan olması lazım geldiğini söyler, dururmuş. Pinokyo bunu nasıl gerçekleştireceğini bilmiyormuş. Yardım aranırken güzeller güzeli, iyiler iyisi Meşe perisi ona görünmüş ve öğütler vermiş: "Gepetto Usta seni yapandır. Ona tam bağlılık ve hürmet göster. Kimseyi aldatma, yalan söyleme, doğru işleri yap, yanlış işlerden uzak dur. Kedi haset, fesat, kıskanç bir yalancıdır. Ona uyma. Tilki kurnazdır, kötü işleri sana güzel gösterir, sana görünmediğin yerden yaklaşır. Senin apaçık düşmanındır. Ona da uyma. Korkma, onların bir gücü de yoktur. Sana adalet, iyilik ve çevrene yardım emrolundu. Utanmazlık, fenalık ve azgınlık yasaklandı. Bu öğütler tutasın diye veriliyor aksi halde kendine kötülük etmiş olursun." Pinokyo’cuk, bunları duymuş. İnanmış. "İtaat ettim" demiş ama ertesi gün, doğru ve güzel şeyleri öğrenmek için okula giderken, kedi ve tilki yoluna çıkmış. Demişler ki: -“Aptal mısın sen. Bu havalar bir kere gelir. Gel hadi. Kitabını sat. O sana ne lazım. Ustanın verdiği paraları da katıp keyfimize bakalım. Keyif, arzu en önemli şeyler değil midir? Öyledir. Beraber ne eğlenceli, zevkli vakitler geçiririz.” -“Ama Meşe Perisi demişti ki..” -“Aman sende… O ne anlar. Yaşlı biri o. Sen de mi elli yaşında olmalısın?” Pinokyo onlara uymuş. Satmışlar kitapları. Meşe perisine de nispet yapmışlar ama kedi ile tilki paraları alıp kaçmışlar. Pinokyo ortada, Kitapsız, çaresiz kalmış. Üstelik insan olma ümidi de kırılmış. Şimdi Pinokyo ne yapsın? Acaba Meşe Perisine, Gepetto ustaya pişmanlığını söylese…

Onu affederler mi?... Yol, insan olma yolu... Aksi halde hepimiz birer meşe odunu kalacağız ve sonunda yanmaktan başka bir işe yaramayacağız.