GÜZELLİK

İç kulakta bir korti organı var. Koyu bir sıvı içinde yetişkin başaklar gibi sallanan sinir uçları. Dışardan gelen bir titreşimde kendi öz rezonanslarına uyanlar titreşiyor. Bu titreşimi bilen beyin, onları bize ses olarak algılatıyor.

Duyduğumuz bu seslerde kimi "hoş", kimi "harika", kimi de "beter" olarak hissediliyor. Kimi eğlendiriyor, kimi düşündürüyor, kimi uyarıyor, kimi de üzüyor.

Piyanoda bir majör akort basıyorum. Ne güzel, ahenkli, kararlı. Minörünü basıyorum. Bu da güzel, ama daha duygulu. Bir eksik beşli: tatminsiz, kederli. Çift eksik beşli: garip, ne yana gideceği belli değil. Akort niyetine ardı ardına gelen yarım ses aralıklı 3 ses bastığımda çok rahatsız edici geliyor.

N'oluyor peki.?? Bazı sinir uçları birlikte titreşince böyle de neden başka sinir uçları birlikte titreşirken bu rahatsızlık. Ahenksizlik.

Tek cevap olabilir: Böyle yapılmışım. Biz yapmadık, icat ta etmedik, sadece ararken güzeli bulduk. Çünkü yaratılışımız böyle.

Yaratılışımıza uyarsak çok hoş şeyler yaşıyoruz. Yüce duygular. Üstünleştiren zevkler. Ama ısrar edip de yaratılışımızda olmayan ve ilk başladığımızda -Ooo!, bu ne be dediğimiz, kötülükleri büyük bir gayretle benimsemeye çalışırsak o bizi kendi geldiği zulme, kötülüğe götürür.

Şu kullanma kılavuzumuzu iyice okuyup anlasak ta mutlu, huzurlu, zevkli yaşasak. Ne iyi yapardım böyle yapsam ve yüklediğim o kötü programları silsem.